Trichotillomania to zaburzenie polegające na wyrywaniu włosów. Osoby z tą przypadłością nie mogą oprzeć się pokusie wyrywania włosów i niszczenia mieszków włosowych, powodując ich uraz. Nieodparta potrzeba wyrywania włosów wynikająca z czynnika wyzwalającego, sytuacji psychologicznej lub czynników genetycznych, może powodować łysienie, jeśli przypadłość ta nie będzie leczona.
✅Badania pokazują, że 1 lub 2 na 50 osób cierpi na trichotillomanię.
✅U dorosłych 80–90% zgłoszonych przypadków dotyczy kobiet.
Kluczowe punkty tego artykułu:
- TRICHOTILLOMANIA TO NIEMOŻNOŚĆ POWSTRZYMANIA SIĘ OD WYRYWANIA WŁOSÓW.
- TRICHOTILLOMANIA WYSTĘPUJE W DWÓCH RODZAJACH: JAKO AUTOMATYCZNA I SKONCENTROWANA.
- TRICHOTILLOMANIA NIE JEST CHOROBĄ ZAKAŹNĄ, ALE MOŻE BYĆ PRZEKAZYWANA GENETYCZNIE.
- ZABURZENIE SZARPANIA WŁOSÓW JEST ZWIĄZANE Z NIEKTÓRYMI ZABURZENIAMI PSYCHICZNYMI.
- OPRÓCZ EFEKTU FIZYCZNEGO MA WIELE EFEKTÓW PSYCHOLOGICZNYCH.
Poznajmy wszystkie szczegóły dotyczące trichotillomanii.
Co to jest trichotillomania?
Trichotillomania (TTM) to stan psychiczny, w którym dana osoba nie może oprzeć się pokusie wyrywania włosów. Osoby z tą przypadłością odczuwają napięcie przed wyrywaniem włosów, a po tym działaniu odczuwają ulgę.
Możemy to również nazwać chronicznym wyrywaniem włosów, ponieważ jest to długotrwałe i nawracające zaburzenie wyrywania włosów.
W wyniku niemożności przeciwstawienia się pokusie wyrywania włosów, chora osoba doświadcza zauważalnej utraty włosów, a nawet łysienia na skórze głowy na skutek wyrywania włosów, lub w obszarach takich jak owłosienie ciała, rzęsy i brwi. Nawyk wyrywania włosów szkodzi również mieszkom włosowym.
💭Termin „trichotillomania” został po raz pierwszy wprowadzony przez francuskiego dermatologa François Henri Hallopeau (1842–1919) w 1889 r. Połączył on trzy słowa: „tricho (włosy) – tillo (ciągnięcie) – mania (zachowanie). |
Jak bardzo powszechna jest trichotillomania?
Trichotillomania jest powszechnym zaburzeniem.
⚠️ Prawdopodobieństwo wystąpienia trichotillomanii w ciągu całego życia wynosi 0,6%, obserwuje się jednak jego wzrost, jeśli nie są spełnione wszystkie kryteria objawowe. Wskaźnik ten wynosi wówczas 3,4% w przypadku kobiet, a w przypadku mężczyzn jest to 1,5%. |
Osoby doświadczające tego zaburzenia często nikomu o tym nie mówią i nie zwracają się o pomoc do specjalisty, ze względu na poczucie wstydu. Są zatem pacjenci, u których nie można zdiagnozować przewlekłego wyrywania włosów.
Od XIX wieku prowadzono wiele badań na temat trichotillomanii. W świetle ich wyników ustalono, że choroba ta jest powszechna.
Ponadto częstotliwość występowania tej przypadłości w różnych częściach ciała jest różna. Problem ten występuje najczęściej na skórze głowy. Najczęstszym przypadkiem, z jakim się spotykamy, jest trichotillomania skóry głowy. Następne w kolejności są brwi, rzęsy i okolice łonowe. Warto pamiętać, że wyrywanie brwi i rzęs to właśnie również elementy trichotillomanii.
Czy trichotillomania jest genetyczna?
Tak, trichotillomania może być genetyczna.
Badania i obserwacje pokazują, że jeśli krewni pierwszego stopnia danej osoby cierpią na trichotillomanię, rozwija się ona również u tej osoby. Świadczy to o tym, że istnieje predyspozycja genetyczna ku możliwości wystąpienia tej choroby. Na przykład, jeśli u jednego z bliźniaków występuje zaburzenie wyrywania włosów, może ono również wystąpić u drugiego z nich.
Czy wyrywanie włosów jest szkodliwe?
Tak, wyrywanie włosów jest bardzo szkodliwe. Mogą bowiem wystąpić łysiny spowodowane wyrywaniem włosów. Łysienie w dotkniętym obszarze może stać się trwałe, ponieważ włosy nie rosną, gdyż mieszki włosowe są poważnie dotknięte i zakażone.
Wyrywanie włosów powoduje powstawanie blizn, podrażnień i infekcji skóry głowy. Z tego powodu mieszki włosowe są poważnie dotknięte. Ponadto, ze względu na stan zapalny, mogą też wystąpić pasożyty mieszków włosowych.
Osoby cierpiące na trichotillomanię mogą mieć również pasożyta mieszków włosowych. Uszkodzenia skóry głowy i włosów są najczęściej obserwowane właśnie u osób cierpiących na zaburzenia wyrywania włosów.
Trichotillomania jest czasami mylona z łysieniem trakcyjnym, które obejmuje również ciągnięcie. Najbardziej wyraźną różnicą jest jednak to, że w przypadku trichotillomanii włosy są wyrywane z mieszków włosowych, co powoduje uraz skóry głowy.
Czy wyrywanie włosów jest zaraźliwe?
Nie, trichotillomania nie jest zaraźliwa. Nie ma czegoś takiego jak rozprzestrzenianie się tej choroby na innych. Wpływa ona jedynie na osoby cierpiące na tą dolegliwość.
2 typy trichotillomanii
Trichotillomania, która powoduje problem niekontrolowanego wyrywania włosów, ma dwa typy:
- Trichotillomania automatyczna
- Trichotillomania skoncentrowana
Przejdźmy teraz do szczegółów obu typów.
Trichotillomania automatyczna
Osoby cierpiące na trichotillomanię automatyczną wyrywają sobie włosy wyłącznie odruchowo i zupełnie nie są tego świadome. Często wyrywają sobie włosy, nie zdając sobie z tego sprawy i nie mając takiego zamiaru. Nazywa się to automatycznym wyrywaniem włosów.
Z całą pewnością możemy powiedzieć, że tego typu działanie jest wynikiem psychologicznego i emocjonalnego wyzwalania. Działanie to, wykonywane mimowolnie, daje danej osobie niesamowite poczucie satysfakcji.
Istnieją także różne podtypy trichotillomanii automatycznej:
- Wysoka automatyzacja – Niska koncentracja
- Wysoka automatyzacja – Wysoka koncentracja
- Niska automatyzacja – Niska koncentracja
☑️ Wysoka automatyzacja oznacza, że działanie to nie jest to wykonywane świadomie. To właściwie nawyk. ☑️ Niska koncentracja oznacza pacjentów, którzy nie są mocno skupieni na wyrywaniu włosów. Ich głównym celem nie jest ciągnięcie za włosy. |
Trichotillomania skoncentrowana
Trichotillomania skoncentrowana jest przeciwieństwem trichotillomanii automatycznej. Osoby cierpiące na tę przypadłość wyrywają sobie włosy celowo. W tym przypadku wyrywanie włosów ma również na celu pozbycie się negatywnego stanu emocjonalnego. W przeciwieństwie do trichotillomanii automatycznej chora osoba jest jednak całkiem świadoma tego, co robi.
Trichotillomania skoncentrowana ma również swoje podtypy:
- Wysoka koncentracja – Wysoka automatyzacja
- Wysoka koncentracja – Niska automatyzacja
- Niska automatyzacja – Niska koncentracja
☑️ Wysoka koncentracja oznacza, że pacjenci są świadomi wyrywania sobie włosów. Oznacza to, że ich działanie jest zamierzone. ☑️ Niska automatyzacja oznacza zachowanie polegające na ciągnięciu włosów, które nie jest wykonywane automatycznie. Nie jest to odruch ani nawyk. |
Jakie są objawy trichotillomanii?
Oczywiście trichotillomania ma pewne symptomy. Dowiedzmy się, jakie są najczęstsze objawy trichotillomanii.
- CIĄGNIĘCIE WŁOSÓW
- NAPIĘCIE, STRES I ULGA PO CIĄGNIĘCIU WŁOSÓW
- WYPADANIE WŁOSÓW
- UPORCZYWOŚĆ
- NADMIERNE ZAJMOWANIE SIĘ WŁOSAMI
- ZAKŁÓCENIE ŻYCIA CODZIENNEGO I STANÓW EMOCJONALNYCH
- INFEKCJE
- WYWOŁYWANIE INNYCH ZABURZEŃ
⚠️Musimy mieć na uwadze, że objawy te nie u każdego występują w ten sam sposób, dlatego różne będą rodzaje interwencji.
Dlaczego ciągnę za włosy pasmo po pasmie?
Chociaż nie ma jasnej odpowiedzi na pytanie dlaczego wyrywa się włosy, przypadki te często wiążą się z zaburzeniami nastroju i zdrowiem psychicznym.
Napięte odczuwane przed wyrywaniem włosów i uczucie ulgi, które po tym działaniu następuje, mogą dać chorym poczucie natychmiastowej neutralizacji uczuć, z którymi się zmagają.
Można też powiedzieć, że niektóre zaburzenia psychiczne wywołują trichotillomanię. Do zaburzeń psychicznych wywołujących trichotillomanię należą głównie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, ADHD, autyzm lub stany lękowe.
Trichotillomania może rozwinąć się w wyniku uciekania się do wyrywania włosów jako mechanizmu radzenia sobie z nieprzyjemnym uczuciem i stresem.
Jakie są przyczyny trichotillomanii?
Chociaż nie ma jasnej i ostatecznej odpowiedzi na pytanie, co powoduje trichotillomanię, trwają badania i analizy, aby uzyskać na to pytanie odpowiedź. Jednak nawet bez pewnej obecnie odpowiedzi istnieją grupy dotyczące motywów pacjentów z trichotillomanią do takiego rodzaju działania. Jest to analizowane na podstawie zgłoszanych przypadków.
Możemy je wymienić w następujący sposób:
- Czynniki genetyczne: W zgłoszonych przypadkach stwierdzono, że osoby, u których w rodzinie występowała TTM, znajdowały się w grupie wysokiego ryzyka rozwoju tej choroby.
- Brak równowagi w neuroprzekaźnikach: Ten problem może pojawić się, gdy neuroprzekaźniki (serotonina, noradrenalina i dopamina) ulegają degradacji.
- Czynniki psychologiczne i środowiskowe: Może to wyglądać na mechanizm obronny u osób doświadczających stresu, lęku, depresji lub zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.
- Dysmorfia ciała: W wyniku jakiejkolwiek wady ciała danej osoby i zbytniego skupienia się na sobie, może również rozpocząć się TTM.
OCD: Obsessive-Compulsive Disorder
Kompulsywne wyrywanie włosów i zaburzenie obsesyjno-kompulsywne mają wiele podobnych cech, ponieważ w obu przypadkach występuje potrzeba wykonywania powtarzalnych ruchów. Trudno jest kontrolować jedno i drugie.
Kiedy osoba cierpiąca na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne zaczyna również wyrywać włosy, można zrozumieć, że cierpi ona na wyrywanie włosów z powodu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.
Zaburzenia lękowe
Lęk wywołuje trichotillomanię.
Osoby cierpiące na stany lękowe doświadczają niesamowitego napięcia, strachu i stresu. Potrzebują one pewnych mechanizmów radzenia sobie z tym niepokojem i stresem. Ten mechanizm może powrócić jako trichotillomania.
Satysfakcja i ulga, jaką odczuwają takie osoby po wyrwaniu włosów, na chwilę eliminują niepokój i stres. Możemy to nazwać zaburzeniem lękowym z wyrywaniem włosów.
Autyzm
Osoby w spektrum autyzmu to osoby o wrażliwości sensorycznej, które mogą potrzebować relaksacji poprzez satysfakcję sensoryczną.
Wyrywanie włosów może być dla nich również tego typu sytuacją relaksującą.
Ponadto osoby te często potrzebują rutyny i mogą uczynić każdy swój ruch rutyną oraz wykonywać go regularnie. Wyrywanie włosów może stać się częścią tej rutyny. Ponieważ osoby te mają często również wysoki poziom lęku, może to być dla nich działanie nieuniknione.
ADHD: zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, jest zaburzeniem neurorozwojowym, które obejmuje nieuwagę, a także nadpobudliwość i impulsywność. Pacjenci mają trudności z koncentracją, mogą być w ciągłym ruchu i działać wyłącznie pod wpływem impulsu. Zatem trichotillomania nie jest ADHD. Nie należy jednak zapominać, że posiadanie obu jednocześnie nie jest wykluczone.
⚠️ Ważna uwaga: Czy podejrzewasz, że doświadczasz jednego z zaburzeń, o których wspomnieliśmy powyżej? Skonsultuj się ze specjalistą.
Jak trichotillomania wpływa na twoje życie?
Trichotillomania, znana również jako zaburzenie polegające na wyrywaniu włosów, może wpływać zarówno na stan emocjonalny, jak i fizyczny.
Oto efekty fizyczne:
- Wygląd: Trwałe łysienie, rzadkie brwi i wybrakowane rzęsy.
- Blizny: Podrażnienie i powstawanie ran w miejscu wyrywania włosów.
- Trichofagia: Chęć zjedzenia wyrwanych włosów.
Efekty na zdrowie psychiczne możemy zaobserwować w następujący sposób:
- Zły obraz własny: problemy z pewnością siebie ze względu na swój wygląd
- Izolacja społeczna: Izolacja społeczna ze względu na brak pewności siebie
- Lęk i depresja: Poczucie winy powoduje niepokój i depresję
Jak zdiagnozować trichotillomanię?
Aby zdiagnozować trichotillomanię, należy skonsultować się z lekarzem. Przed zbadaniem skóry głowy lekarz zada ci kilka pytań.
Zróbmy szybki test. Te pytania pomogą znaleźć odpowiedź na pytanie o prawdopodobieństwo trichotillomanii.
- Czy straciłeś/aś dużo włosów, zwłaszcza na określonej części ciała?
- Czy czujesz duże napięcie w swoim ciele przed wyrwaniem włosów?
- Czy po wyrwaniu włosów odczuwasz ukojenie i satysfakcję?
- Czy kiedykolwiek zmuszałeś/aś się do uniknięcia wyrywania włosów?
- Czy ciągle myślisz o swoich włosach?
Jeśli odpowiedzi na te pytania brzmią „tak”, należy rozważyć skorzystanie z profesjonalnej pomocy.
Czy trichotillomania jest taka sama dla dorosłych, dzieci i niemowląt?
Tak, zachowanie to jest takie samo u niemowląt, dzieci i dorosłych chorych na trichotillomanię. Występuje z prawie tych samych powodów we wszystkich trzech grupach i dotyczy czynników takich jak lęk, depresja oraz mechanizmy radzenia sobie ze stresem. Trichotillomania częściej występuje jednak u dorosłych.
DOROŚLI | DZIECI | NIEMOWLĘTA |
82% kobiet | 29% z zaburzeniami lękowymi | Rzadko |
Jak przestać ciągnąć włosy?
Jeśli uda ci się znaleźć właściwe podejście, możesz pozbyć się trichotillomanii.
Przyjrzmy się kilku z nich.
✅ Musisz dowiedzieć się, co motywuje cię do wyrywania włosów.
✅ Przydatne jest prowadzenie pamiętnika lub kalendarza, który będzie dla ciebie źródłem motywacji.
✅ Noszenie peruki lub kapelusza to kolejny skuteczny sposób na osłonę włosów. W rezultacie, nawet jeśli sięgniesz po włosy, nie znajdziesz ich.
✅ Kolejną metodą leczenia jest zajęcie czymś rąk. Zabawki antystresowe pozwalają zająć ręce i zapobiegać wyrywaniu włosów.
✅ Jest to zaburzenie, które ma wiele wspólnego z podświadomością, dlatego skuteczne są terapie takie jak hipnoza lub inne techniki uważności.
Jak pomóc dzieciom z trichotillomanią?
Jeśli masz dziecko z tym zaburzeniem, tradycyjne metody i alternatywne sposoby leczenia będą się różnić. Jak leczyć trichotillomanię u dzieci? Omówmy ten temat.
✅Przede wszystkim niezwykle ważne jest zachęcanie dziecka do wyrażania swoich uczuć. Należy ustalić, dlaczego dzieci mają tendencję do wyrywania włosów.
✅Niezwykle istotne jest zachowanie ostrożności i okazywanie współczucia. Dzieci powinne czuć się bezpiecznie, by móc przekazać wszystko, co przychodzi im do głowy.
✅Korzystna może być również terapia behawioralna. Dobrym pomysłem jest także podarowanie dzieciom przedmiotów, które przykują ich uwagę dłużej niż włosy.
✅Jednym z najważniejszych czynników jest utrzymanie bezstresowej i zdrowej atmosfery w domu. Odpowiednie środowisko dla dziecka gwarantuje jego prawidłowy rozwój.
✅Wiedząc to wszystko, musisz być dobrym obserwatorem. Należy przez cały czas zwracać szczególną uwagę na swoje dziecko i być czujnym, kiedy pojawi się taka potrzeba.
Teraz, gdy omówiliśmy już różnice między trichottilomanią u dorosłych i dzieci, spójrzmy na terapię behawioralną, hipnoterapię, homeopatię i inne sposoby radzenia sobie z tym problemem.
Terapia behawioralna
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT), która jest korzystna w leczeniu powtarzalnych zachowań skupionych na ciele, jest również przydatna w leczeniu trichotillomanii.
Terapie behawioralne skupiają się na twoich przemyśleniach na temat wyrywania sobie włosów i tym, jak unikać działania w oparciu o te przekonania.
Podczas sesji terapeutycznej, którą rozpoczniesz od rozmowy ze swoim terapeutą, lepiej zrozumiesz trichotillomanię i siebie. Będziesz zwracać uwagę na swoje ciało. Nauczysz się przekształcać ten ruch.
✅ Dziennik, jako trening odwracania nawyków, może być używany do śledzenia zachowań związanych z wyrywaniem włosów w ramach jednego z rodzajów terapii behawioralnej. Staniesz się bardziej świadomy/a tego, jak mocno i jak często ciągniesz włosy oraz tego, jakie wydarzenie lub nastrój powoduje to zachowanie. W ten sposób stopniowo będziesz w stanie odwrócić efekt wyrywania włosów.
Hypnotherapy
Hipnoterapia relaksuje, tworzy przestrzeń dla nowych wzorców myślenia oraz nasyca cię dobrymi myślami i zachowaniami.
W hipnoterapii, podobnie jak w innych metodach leczenia, niezwykle istotne jest zrozumienie emocji związanych z trichotillomanią. Następnie podczas hipnoterapii, którą nazywamy stanem transu, osoba przeprowadzająca hipnoterapię rozbija wzorce myślowe, które prowadzą do wyrywania włosów, zastępuje je dobrymi i wydaje podświadome instrukcje, jak powstrzymać tę destrukcyjną tendencję.
Leki: homeopatia
W przypadku homeopatii lekarz oferuje indywidualne leczenie. Stosuje się technikę samoleczenia poprzez wyzwalanie ciała. W homeopatii stosuje się wysoce rozcieńczony lek, aby pomóc organizmowi w samodoskonaleniu. Nie eliminuje to objawów, zachęca organizm do samoleczenia.
Domowy sposób: fidget toys
Zabawki fidget toys zapewniają stymulację sensoryczną i dlatego są odpowiednie w przypadku trichotillomanii. Są to małe, podręczne zabawki, które służą do odwracania uwagi zmysłów. Odwracają one uwagę od chęci ciągnięcia włosów, skupiając ją na sobie.
Przykładami takich zabawek są małe kołowrotki i piłeczki antystresowe. Wybór zabawek zależy całkowicie od preferencji danej osoby. Ponieważ zabawki te są poręczne i wygodne, możesz mieć je zawsze przy sobie. Natychmiast wyjmujesz je z torebki lub kieszeni.
Taka mała zabawka, którą trzymasz w dłoni, skupia wówczas całą twoją uwagę.
Czy włosy po trichotillomanii odrosną?
Tak, wzrost włosów po trichotillomanii jest z pewnością możliwy. Chociaż tempo odrastania włosów jest różne w zależności od osoby, możemy powiedzieć, że w większości przypadków włosy odrastają, jeśli zastosuje się odpowiednie leczenie trichotillomanii.
Możemy jednak zadać sobie pytanie: czy trichotillomania może powodować trwałą utratę włosów? Problem trwałego wypadania włosów zależy od kilku czynników. Jeśli występuje nawet kilka z tych czynników, problem z włosami może być trwały. Możemy wymienić te czynniki jako:
- INTENSYWNOŚĆ I CZAS TRWANIA WYRYWANIA WŁOSÓW
- BLIZNY I ŁYSINA SPOWODOWANE WYRYWANIEM WŁOSÓW
- BRAK WCZESNEJ INTERWENCJI
- BRAK PROFESJONALNYCH WSKAZÓWEK
- BRAK INTERWENCJI MEDYCZNEJ
- NIE STOSOWANIE SIĘ DO PIELĘGNACJI WŁOSÓW
Wskazówki na odrost włosów przy trichotillomanii
Stwierdziliśmy, że po trichotillomanii, która jest trudnym i wyczerpującym zaburzeniem wyrywania włosów, możliwy jest ich odrost. Istnieje kilka wskazówek dotyczących leczenia wyrywania włosów.
Wymieńmy je.
- ZNAJDŹ WYZWALACZE
- ZARZĄDZAJ STRESEM
- PIELĘGNUJ SKÓRĘ GŁOWY
- PIELĘGNUJ WŁOSY
- KORZYSTAJ Z AKCESORIÓW DO WŁOSÓW
- STOSUJ FIDGET TOYS
- JEDZ ZDROWO
- KORZYSTAJ Z WITAMIN
- SZUKAJ PROFESJONALNEJ POMOCY
- TERAPIA BEHAWIORALNA
- TERAPIA POZNAWCZA
Jaki lek jest najlepszy na trichotillomanię?
Nie ma leku, o którym można powiedzieć, że jest najlepszym sposobem na trichotillomanię. Oczywiście istnieją leki, które mogą być przydatne w leczeniu wyrywania włosów. Oto pięć grup leków, które można zastosować w leczeniu trichotillomanii.
- SSRI (SELEKTYWNE INHIBITORY WYCHWYTU ZWROTNEGO SEROTONINY)
- KLOMIPRAMINA
- N-ACETYLOCYSTEINA
- ATYPOWE LEKI PRZECIWPSYCHOTYCZNE
- LEKI POBUDZAJĄCE
Najlepiej jest skonsultować się ze specjalistą, aby znaleźć odpowiedni lek, który będzie dostosowany do konkretnego przypadku leczenia wyrywania włosów.
Czy przeszczep włosów działa na trichotillomanię?
Tak, przeszczep włosów może być stosowany jako metoda leczenia trichotillomanii. Aby zrozumieć, czy jesteś odpowiednim kandydatem/kandydatką, na poniższe pytania musisz odpowiedzieć „nie”:
❓Czy nadal masz ochotę wyrywać włosy?
❓Czy w ciągu ostatniego roku wyrywałeś/aś sobie włosy?
❓Czy odczuwasz pieczenie, swędzenie lub ból skóry głowy?
❓Czy doszło do powiększenia obszaru wypadania włosów?
❓Czy cierpisz na jakieś schorzenia?
❓Czy masz mniej niż 18 lat?
Jeśli odpowiedziałeś/aś „nie” na pytania, zabieg przeszczepu włosów z pewnością sprawdzi się jako sposób na łyse obszary po trichotillomanii.
Wskazówki, jak rozmawiać z osobą, która ma trichotillomanię
Zrozumienie, szacunek i wsparcie są bardzo ważne dla osób cierpiących na trichotillomanię, dlatego należy odpowiednio się do nich zwracać. Oto kilka wskazówek dotyczących rozmowy.
➡️ Wybierz odpowiedni czas
➡️ Nie osądzaj
➡️ Unikaj porównywania z innymi problemami
➡️ Bądź uważny
➡️ Bądź dobrym słuchaczem
➡️ Bądź wyrozumiały
➡️ Pozwól im mówić
➡️ Bądź cierpliwy
➡️ Wspieraj
BIBLIOGRAFIA
[1] Franklin ME, Zagrabbe K, Benavides KL. Trichotillomania and its treatment: a review and recommendations. Expert Rev Neurother. 2011 Aug;11(8):1165-74. doi: 10.1586/ern.11.93. PMID: 21797657; PMCID: PMC3190970.
[2] Pereyra AD, Saadabadi A. Trichotillomania. 2023 Jun 26. In: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2023 Jan–. PMID: 29630238.
[3] Woods DW, Flessner CA, Franklin ME, Keuthen NJ, Goodwin RD, Stein DJ, Walther MR; Trichotillomania Learning Center-Scientific Advisory Board. The Trichotillomania Impact Project (TIP): exploring phenomenology, functional impairment, and treatment utilization. J Clin Psychiatry. 2006 Dec;67(12):1877-88. doi: 10.4088/jcp.v67n1207. PMID: 17194265.
[4] Grant JE, Chamberlain SR. Automatic and focused hair pulling in trichotillomania: Valid and useful subtypes? Psychiatry Res. 2021 Dec;306:114269. doi: 10.1016/j.psychres.2021.114269. Epub 2021 Nov 2. PMID: 34758405; PMCID: PMC7612152.
